| |
กฤติจิรา เตชะรุจิรา
Student Master of Nursing (Adult) Faculty of Nursing, Christian University
วีนัส ลีฬหกุล
Thesis Advisors: Associate Professor, Christian University
ศากุล ช่างไม้
Thesis Advisors: Assistant Professor, Christian University
Abstract
Objective: To study the outcomes of a behavior change program to reduce the risks of cardiovascular disease in the staffs with metabolic syndrome at a private hospital in Samutsakorn, Thailand.
Material and Methods: This research was quasi-experiment research with two groups pre-posttest design. The sample were 70 staff with metabolic syndrome and were divided into two groups: 1) The experimental group, included 35 staff who received the behaviors change program to reduce cardiovascular disease risks of staff based on the Transtheoretical Model, for 12 weeks, and 2) The control group, included 35 staff who received the usual care. The instruments used in this study consisted of Transtheoretical Model support program, Cardiovascular disease risk reduction behavior questionnaire and Thai CV risk score application. Data were analyzed by using descriptive statistics, pair t-test, independent t-test and ANCOVA.
Measurement and result: The experimental group had significantly higher mean score of cardiovascular disease risks reduction behavior from 1.44 (SD=0.19) to 1.65 (SD=0.19) than the control group at 12 weeks (p < 0.05) but there was no significant difference in the mean score of cardiovascular disease risk reduction behavior in physical activities between the experimental and control group. The experimental group had score of Thai CV Risk (%) from 5.30 (SD=3.37) to 3.76(SD=2.40) it significantly lower mean score of Thai CV risk score (%) than the control group at 12 weeks (p < 0.05).
Conclusion: The research findings show this program decreased CV risk score in staff with metabolic syndrome, but long-term follow-up of behavior change program is necessary in order to change behavior and reduce the incidence of cardiovascular disease.
Keywords: Behavior Change Program, Metabolic Syndromed, Cardiovascular Risk
|
|
| |
References
1. ละอองดาว คำชาตา, ชดช้อย วัฒนะ และ ธีรนุช ห้านิรัติศัย. ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อ
พฤติกรรมการจัดการตนเองเส้นรอบวงเอว ระดับน้ำตาลในเลือดและความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและ
หลอดเลือดในผู้ที่มีกลุ่มอาการเมตาโบลิก. วารสารพยาบาลสาร 2560; 44: 65-76.
2. Wong-McClure RA, Gregg EW, Barceló A, Lee K, Abarca-Gómez L, Sanabria-López L, et al. Prevalence
of metabolic syndrome in Central America: a cross-sectional population-based study. Rev Panam Salud
Pu blica 2015; 38: 202–8.
3. วิชัย เอกพลากร, บรรณาธิการ. รายงานการสำรวจสุขภาพประชาชนไทยโดยการตรวจร่างกายครั้งที่ 5
พ.ศ. 2557. นนทบุรี: สำนักพิมพ์อักษรกราฟฟิคแอนด์ดีไซน์; 2559.
4. Grundy SM. Pre-diabetes, metabolic syndrome, and cardiovascular risk. J Am Coll Cardiol 2012;
59: 635-43.
5. Jahangiry L, Farhangi MA, Fatemeh R. Framingham risk score for estimation of 10-years of
cardiovascular diseases risk in patients with metabolic syndrome. J Health Popul Nutr 2017;
36: 1-6.
6. Han TS, Lean ME. A clinical perspective of obesity, metabolic syndrome and cardiovascular disease.
JRSM Cardiovascular Disease 2016; 5: 1-13
7. ณัฐธิวรรณ พันธุ์มุง, นิตยา พันธุเวทย์, ลินดา จำปาแก้ว. แนวทางการประเมินโอกาสเสี่ยงต่อการเกิด
โรคหัวใจ และหลอดเลือด. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก; 2558.
8. American Heart Association. 2013 Prevention guidelines tools CV risk calculator [Internet]. 2013
[cited 2019 April 17]. Available from https://professional.heart.org/professional.
9. GoffJr DC, Lloyd-Jones DM, Bennet G, Coady S, D’Agositino RB, Gibbons R, et al. 2013 ACC/AHA
guideline on the Assessment of Cardiovascular Risk. Circulation 2014; 129: S49-73.
10. Mendis F. The contribution of the framingham heart study to the prevention of cardiovascular
disease: A global perspective. Progress in Cardiovascular Diseases 2010; 53: 10-4.
11. คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี. Thai CV risk score [อินเทอร์เน็ต]. 2558 [เข้าถึงเมื่อ 15 พ.ย.
2561] เข้าถึงได้จาก https://med.mahidol.ac.th/cvmc/th/thaicv.
12. อังศินันท์ อินทรกำแหง. ความรอบรู้ด้านสุขภาพ: การวัดและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สุขุมวิทการพิมพ์;
2560.
13. ธนิดา โอฬาริกชาติ. ผลของโปรแกรมส่งเสริมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมต่อพฤติกรรมสุขภาพและ
ระดับไขมันในเลือดพนักงานโรงแรมที่มีภาวะไขมันในเลือดสูง [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาตรมหาบัณฑิต].
สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์; 2558.
14. Prochaska J, Norcross JC, DiClemente CC. Changing for good: A revolutionary Six-Stage
Program for overcoming bad habits and moving you, life positively forward. New York:
Haper Collins Publishers Inc; 2010.
15. นิตยา สุขชัยสงค์. การประยุกต์ทฤษฎีขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในการส่งเสริมการออกกำลังกาย
ของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลเกื้อการุณย์ สำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร [วิทยาศาสตร
มหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล; 2553.
16. จุรีพร คงประเสริฐ, ธิดารัตน์ อภิญญา, บรรณาธิการ. คู่มือปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในคลินิก NCD
คุณภาพ. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย; 2558.
17. บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: ยูแอนด์ไอ
อินเตอร์มีเดีย จำกัด; 2553.
18. อรวรรณ ประภาศิลป์. ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสมรรถนะในการจัดการตนเองในผู้ที่มีภาวะเมตา
บอลิกซินโดรม [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์; 2554.
19. อรุณ จิรวัฒน์กุล. สถิติทางวิทยาศาสตร์สุขภาพเพื่อการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์; 2558.
20. Ramli AS, Daher AM, Nor-Ashikin MK, Mat-Nasir N, Ng NK, Miskan M, et al. JIS definition
identified more Malaysian adults with metabolic syndrome compared to the NCEP-ATP III and
IDF criteria. BioMed Research International 2013; 1: 1-10.
21. Phuaphae J, Jitramontree N, Leelahakul V. Factors predicting self-management behaviors
among older persons with cardiovascular risks. J Nurs Sci 2015; 33: 41-50.
22. ภิษฐ์จีรัชญ์ พัชรกุลธนา. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการเกิดโรคอ้วนในกลุ่มวัยผู้ใหญ่ เขตเทศบาล ตำบล
บางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารพยาบาลทหารบก 2558; 16: 131-9.
23. ทรัพย์ทวี หิรัญเกิด, พร้อมจิตร ห่อนบุญเหิม, สุรชาติ สิทธิปกรณ์. ผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรม
ต่อความรู้พฤติกรรมการดูแลตนเองและระดับความดันโลหิตของกลุ่มเสี่ยงต่อโรคความดันโลหิตสูง
โรงพยาบาลแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ. วารสารสมาคมพยาบาลฯ สาขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2556;
31: 97-104.
24. แจ่มจันทร์ ประทีปมโนวงศ์. ผลของโปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพต่อพฤติกรรมการ
บริโภคอาหารและการอออกกำลังกายของผู้ป่วยสูงอายุโรคหลอดเลือดหัวใจที่มีภาวะโภชนาการเกิน.
[วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2558.
25. พรศิริ พันธสี. โรคอ้วนลงพุง: ภัยมืดที่ป้องกันได้. วารสาร มฉก.วิชาการ 2556; 33: 151-64.
26. ปุณยวีร์ ประเสริฐไทย. ผลของการออกกำลังกายขนาดความหนักปานกลางที่บ้านในการลดความ
ดันโลหิตของผู้ที่มีภาวะความดันโลหิตเกือบสูง. วารสารสภาการพยาบาล 2553; 25: 80-95.
27. สุพิชญา หวังปิติพาณิชย์, แสงทอง ธีระทองคำ, มะลิวัลย์ ภาคพยัคฆ์. ผลของโปรแกรมการออกกำลังกาย
แบบแรนสามสิบต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคเบาหวาน ดัชนีมวลกายและค่าน้ำตาลในเลือดปลายนิ้ว
ของผู้ที่เสี่ยงต่อเบาหวาน. Rama Nurs J 2560; 23: 358-70.
28. รุสนี วาอายีตา, กรรณิกา เรืองเดช ชาวสวนศรีเจริญ, บุญสิทธิ์ ไชยชนะ, ไพบูลย์ ชาวสวนศรีเจริญ.
ประสิทธิผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพต่อการรับรู้ความสามารถของตนเอง การกำกับ
ตนเอง พฤติกรรมการดูแลตนเอง และการลดน้ำหนักของบุคลากรที่มีภาวะน้ำหนักเกิน โรงพยาบาล
รามัน จังหวัดยะลา. วารสารกระทรวงสาธารณสุข 2558; 24: 90-104.
29. พรรณิภา บุญเทียร, จงจิต เสน่ห์, วันเพ็ญ ภิญโญภาสกุล, จงกลวรรณ มุสิกทอง. ผลของโปรแกรม
สนับสนุนการจัดการตนเองต่อดัชนีมวลกาย พฤติกรรมการควบคุมภาวะเมตาบอลิกซินโดรมและ
ความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือดของบุคลากรตำรวจ. วารสารพยาบาลทหารบก 2560; 18:
346-56. |
|
/image/PDF 3.png)
/image/13.png)
/image/15.png)
/วารสาร ปีที่ 15 ฉ.2/ปก ปีที่ 15 ฉ.2 (2).jpg)