Published: Mar 12, 2019
  
 
     
 
multimedia fairy tale Dengue hemorrhagic fever preventive and control
  
     
 
   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

 
   
 
 
 
    Language
  
      English  
      ภาษาไทย  
 
 
    Information
  
      For Readers  
      For Authors  
      For Librarians  
 
 
    Home ThaiJo
  
   
 
 
 
    Manual
  
      For Author  
      For Reviewer  
 
 
   Author Guidelines
  
      Author Guidelines  
       
 
 
    เว็บไซต์
  
      โรงพยาบาล
    เจริญกรุงประชารักษ์		  
      www.ckphosp.go.th  
 
 

 

 
     
    Home / Archives / Vol. 12 No.1 (2016): JAN - JUN / Original Article  
 
   
 

The effects of using a fairy tale multimedia to enhance knowledge and attitude towards Dengue infection prevention among primary school students
   
 
   
   
     
 
นุชรี เอกศิลป์
Faculty of Nursing Siam University, Bangkok, Thailand
ดร.พุทธวรรณ ชูเชิด
Faculty of Nursing Siam University, Bangkok, Thailand

Abstract

Background: In Thailand, the peak age incidence of Dengue infection is school age children.To prevention and control Dengue infection in community, effective and appropriate education for students such as multimedia base could improve knowledge and change attitude of Dengue infection in students.


Objectives: To determine the improve of knowledge and attitude in prevention of Dengue infection among primary school students after learning a fairy tale multimedia education and determine their opinion according to this education method.


Methods: Quasi-experimental research, the questionnaires were designed for directors and analyzed in data collected in focus group discussions. In order to create knowledge and attitude, a fairy tale multimedia based Dengue infection lesson, composed of causes, vector, 5 practices of preventive and control measure were introduced to grade 1-6 students in Wat Angkaew School, Phasi Chareon district, Bangkok in 2014. 9-10 students of each grade were enrolled to this study. 59 students with a mean age of 9.25 years were included. After intervention, assessing opinion, knowledge and attitude of these students was performed by interview and a questionnaire that be qualified by 5 authorities.


Results: 1) All of these students in a primary school have improvement of knowledge towards Dengue infection prevention after learning the multimedia  2) All of Grade 1-3 students in a primary school have improvement of knowledge especially in 5 prevention practices for Dengue infection after learning the multimedia 3) All of these students in a primary school have improvement of attitude towards Dengue infection prevention after learning the multimedia and 4) After learning the multimedia, the satisfactory score who response with very high satisfaction were 4.61+0.55 respectively from the full score 5.0.


Conclusion: A Fairy tale based Dengue infection lesson may improve both knowledge and attitude of Dengue infection prevention and control in primary school students.


Key Words: multimedia, fairy tale Dengue hemorrhagic fever, preventive and control

  
     
     
 
    How to Cite  
     
  เอกศิลป์ น., & ชูเชิด ด. (2016). The effects of using a fairy tale multimedia to enhance knowledge and attitude towards Dengue infection prevention among primary school students. Journal of Charoenkrung Pracharak Hospital, 12(1), 37–51. Retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/JCP/article/view/177729  
     

 
 
     
     
 
    Issue  
     
  Vol. 12 No.1 (2016): JAN - JUN  

 
 
     
     
 
    Section  
     
  Original Article  

 
 
     
     
     
 

References

1. สำนักระบาดวิทยา. ระบบเฝ้าระวังโรค (รายงาน 506) กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. [เข้าถึงเมื่อ
วันที่ 1 มกราคม 2557]. เข้าถึงได้จาก: http://www.boe.moph.go.th/boedb/surdata/index.php.
2. กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. นวัตกรรมทางการป้องกันควบคุมโรคไข้เลือดออก. กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย; 2556. หน้า 6-7.
3. ศรเพชร มหามาตย์, จิระพัฒน์ เกตุแก้ว.การพยากรณ์โรคไข้เลือดออก พ.ศ. 2558. 2558[เข้าถึงเมื่อวันที่
5 พฤษภาคม 2558]. เข้าถึงได้จาก: http://www.ato.moph.go.th/sites/default/files/info/Dengue_
forecasting%202558%20full.pdf.
4. สำนักสื่อสารความเสี่ยงและพัฒนาพฤติกรรมสุขภาพ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. เอกสาร
เผยแพร่ แผ่นพับ 5 ป. ป้องกันไข้เลือดออก. 2556[เข้าถึงเมื่อวันที่10ตุลาคม 2557]. เข้าถึงได้จาก:
http://db.kmddc.go.th/detail.aspx?id=863.
5. ธนัชชา นทีมหาคุณและจินตนา สรายุทธพิทักษ์. ผลของโปรแกรมสุขภาพในโรงเรียนที่มีต่อการป้องกัน
โรคไข้เลือดออกของนักเรียนประถมศึกษา. An Online Journal of Education 2014; 9(1): 208-220.
6. World Health Organization. Comprehensive Guidelines for Prevention and Control of Dengue and
Dengue Haemorrhagic Fever. Revised and expanded edition. India: World Health Organization,
Regional Office for South-East Asia; 2011. p.127-138.
7. กระทรวงศึกษาธิการ. หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา
ลาดพร้าว; 2551.
8. กิตติ ปรมัตถผลและคณะ. การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการควบคุมและป้องกันโรคไข้เลือดออกในโรงเรียน.
2553[เข้าถึงเมื่อวันที่1 ตุลาคม 2557]. เข้าถึงได้จาก:http://thailand.digitaljournals.org/index.php/JVBD/
article/download/212/1189.
9. ศิริกุล อิศรานุรักษ์. พัฒนาการด้านอารมณ์และสังคมของเด็กวัย 6-12 ปี. วารสารสาธารณสุขและการ
พัฒนา 2549; 4: 89-100.
10. วิเชียร เกษประทุม. นิทานพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: พัฒนาศึกษา; 2550. หน้า 9-10.
11.อิสระ ชอนบุรี, เทียมจันทร์ พานิชย์ผลินไชยและสายฝน วิบูลรังสรรค์. การพัฒนาชุดกิจกรรมนิทาน
ส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย
นเรศวร2553; 12: 97-112.
12.นิศา ชูโต. การวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: บริษัท แม็ทส์ปอยท์ จำกัด; 2545. หน้า 185.
13.สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. หลักและทฤษฎีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ระเบียงทอง;
2555. หน้า 412.
14.สุวิมล ว่องวาณิช. การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น Needs Assessment Research. พิมพ์ครั้งที่ 2.
กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2550. หน้า 347.
15.ลัดดา เหมทานนท์. วิทยานุกรมวรรณกรรมสำหรับเด็ก. สงขลา: สถาบันราชภัฏสงขลา; 2535. หน้า
110-3.
16.ชลัช กลิ่นอุบล. ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้เลือดออกของนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 6
ในจังหวัดเพชรบุรี. [วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต]. สาขาวิชาประชากรศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย,
นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล; 2542.
17.Weisenbacher HJ. Improving Dengue fever knowledge, attitude, and practices in primary school
children in Florida through animation. Available at: http://gradworks.umi.com/36/85/3685619.html.
Retrieved April 5, 2015.
18.Sandeep KR, Divya S. & Suma J. An educational intervention programme on Dengue and its
prevention among rural high school children Karnataka. India: NUJHS March 2014; 4(1): 109-112.
19.สุทิน เจียมประโคน. การพัฒนาคุณค่าในตนเองตามกระบวนการจิตตปัญญาของนักศึกษาของนักศึกษา
มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์. เพชรบูรณ์: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์; 2556. หน้า 15.
20.พัชราภรณ์ หมื่นจงและรองรัตน์ อองกุลนะ. พฤติกรรมการป้องกันโรคไข้เลือดออกของนักเรียนชั้น
ประถมศึกษาปีที่ 5-6โรงเรียนบ้านนาสร้างและโรงเรียนวัดวังตะกู อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม.
[วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรบัณฑิต]. สาขาสาธารณสุขชุมชน คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, นครปฐม:
มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม; 2550.
21.ลออ แสงเจริญ. การพัฒนาทักษะการเรียนเรื่องโรคไข้เลือดออก โดยใช้หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ (E-Book).
2550[เข้าถึงเมื่อวันที่12 ตุลาคม 2557]. เข้าถึงได้จาก: http://www.vcharkarn.com/journal/279.
22.Sokrin K, Lenore M. Community and School-Based Health Education for Dengue Control in Rural
Cambodia: A Process Evaluation. 2007 [cited 2015 April 5]. Available from: PLoS Negl Trop Dis. 1,
3(2007): e143.
23.มาริสา กาสุวรรณ์, มณฑา จาฏุพจน์. ประสิทธิผลของกิจกรรมเพลงภาษาอังกฤษต่อการเรียนรู้และ
ความคงทนของคําศัพท์และทักษะการพูด. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์2556; 5: 18-31.
24.โคทม อารียา. แนวคิดการสื่อสารสุขภาพ. ใน: ปาจรีย์ ธนะสมบูรณ์กิจ,บรรณาธิการ.สื่อสารด้วยใจได้
สุขภาพดี. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์; 2552. หน้า 62-70.